Aangenaam, ik ben Jolijn,
jouw coach

Benieuwd wie ik ben? Ik stel me graag even voor!

Ik ben opgegroeid in een liefdevol gezin waar ik een fijne jeugd heb gehad.
Tot de puberteit was mijn leventje eigenlijk vrij zorgeloos. Maar toen ik ouder werd en naar de middelbare school ging, maakte ik ook kennis met een wat minder leuke kant van het leven. 

Zoals je ziet op de foto is één oog gesloten. Dit komt omdat ik rond mijn 16e een goedaardige tumor in mijn hersenen bleek te hebben. Niet levensgevaarlijk, maar het tastte wel mijn oogzenuw aan. Gevolg: Je moet de rest van je leven dealen met het feit dat je er ‘anders’ uitziet, en dat je de helft van de tijd wordt nagekeken. En ik kan je vertellen, als je aan het puberen bent is dat nou nét niet waar je op zit te wachten..

Gevoelens die daarbij komen kijken zijn: schaamte, onzekerheid, somberheid en boosheid.

Daarnaast kreeg ik helaas ook te maken met ziekte en verlies. In ongeveer dezelfde periode overleed mijn vader. Gevoelens van verdriet en gemis waren vaak aanwezig. Al met al een roerige tijd in mijn leven.

Maar ondanks de dingen die mij destijds zijn overkomen liet ik mijn emoties niet teveel de overhand nemen. Ik wilde namelijk gewoon ‘normaal’ zijn, en doen wat iedereen deed. Dus dat deed ik dan ook. Maar diep van binnen was ik ongelukkig en voelde het leven als heel hard werken. Dit resulteerde in somberheid en vaak niet in actie kunnen komen bij de simpelste dingen. 

Destijds zag ik nog niet zozeer dat het leven ook anders kon zijn. Dat was voor mij gewoon hoe het leven was. Pas jaren later kon ik met een andere blik terugkijken op die roerige tijd..

Ik stond stil bij momenten en ging mezelf afvragen waarom ik destijds ‘deed wat ik deed’. Steeds meer kwam ik er achter dat ik het eigenlijk best zwaar heb gehad maar dat ik hier nooit gehoor aan heb willen geven. Ik was vooral bezig met het niet anders willen zijn, en zeker niet onderdoen aan de rest. Maar dat leven stond niet gelijk aan hoe ik mij op dat moment voelde. Er speelde namelijk genoeg in mijn hoofd waardoor ik even niet zo hard kon lopen als de rest.  Achteraf gezien besefte ik dat het toegeven hiervan mij veel meer zou hebben geholpen.

Ik heb mezelf sindsdien aangeleerd om de gevoelens en gebeurtenissen die in mijn leven spelen gewoon eerlijk te benoemen naar de mensen om mij heen, en jezelf dus leren kwetsbaar op te stellen.
Als gevolg hiervan ontstaat er een soort transparantie die ervoor zorgt dat ik moeilijke situaties wat makkelijker kan accepteren (dit is wat er speelt en ik kan daar nu even niets aan doen). Sindsdien voelt het leven voor mij een stuk lichter.

Dit alles heeft ervoor gezorgd dat ik nu regelmatig stil sta bij wat ik voel en waar mijn behoefte ligt. Ik ben mij heel erg bewust van alle gedachten en gevoelens die ik heb. Ze mogen er zijn, en ik neem ze serieus. Want ik heb een ding wel geleerd: je gevoelens aan de kant zetten omdat ze niet passen in het leventje dat je voor ogen had, is jezelf voor de gek houden. En mezelf voor de gek houden is iets wat ik niet meer wil doen.
Hoe ik daarvoor zorg? Als ik verdrietig ben huil ik, als ik blij ben vier ik feest, als ik fouten maak beken ik en als ik twijfel overleg ik. Betekent dat dan dat ik de sleutel heb gevonden tot een lang en gelukkig leven? Nee, zeker niet. Maar het geeft me wel het gevoel dat wat er ook op mijn pad komt in het leven, ik altijd een manier vindt om er mee om te gaan. En dat voelt prettig.

Visie – Zeg eens eerlijk

Voor mij is de belangrijkste waarde in het leven eerlijkheid. Daarmee bedoel ik niet perse dat we als mensen nooit meer mogen liegen, want een leugentje om bestwil hoort erbij.
Maar ik geloof er wel in dat we in onze maatschappij soms gedwongen worden dingen mooier of beter te laten lijken tegenover elkaar. Of dat we te vaak meegaan in een stroom van verwachtingen van anderen, zonder echt stil te staan bij wat jij wilt. 

Zeggen wat je echt denkt of voelt is voor veel mensen lastig. Er komt een bepaalde angst bij kijken. Bang om buiten de boot te vallen, als zwak gezien te worden, of bang dat wanneer je iets hebt gedeeld je er ook iets mee moet…
Maar stel dat we toch allemaal onze kwetsbaarheden, gekkigheden en onzekerheden met elkaar zouden delen, en dit allemaal zonder oordeel zouden ontvangen van elkaar, dan zou het toch veel makkelijker zijn om dicht bij jezelf te blijven in het leven? 

Ik ben er daarom ook van overtuigd dat wanneer men eerlijk is naar zichzelf, en daarmee ook naar de buitenwereld, dit het leven voor iedereen een stukje dragelijker zou maken.

Mijn doel is dan ook om een klein steentje bij te dragen aan die dragelijke wereld.
Ik wilde daarom een ruimte creëren waar men zich comfortabel genoeg voelt om alles wat hen dwars zit op een laagdrempelige manier te kunnen delen, omdat ik geloof dat elk mens een plek verdient waar hij of zij hun echte verhaal kwijt kan.

Ik ben toen de studie Online coaching gaan volgen en heb daar geleerd hoe je mensen op een professionele manier online kan begeleiden. Hier is Zeg eens eerlijk uit geboren!